De loondoorbetalingsverplichting van de werkgever bij ziekte vervalt na het verstrijken van de termijn van 104 weken. Wat indien een werknemer wordt gere-integreerd en opnieuw komt uit te vallen?

Bepalend voor het ontstaan van een nieuwe loondoorbetalingsverplichting is of de (passende) werkzaamheden die de werknemer als gevolg van de re-integratie is gaan verrichten gelden als de nieuw bedongen arbeid. De bedongen arbeid is de arbeid die werkgever en werknemer samen zijn overeengekomen en gebruikelijk is vastgelegd in de arbeidsovereenkomst.

Een voorbeeld.
Een werknemer was werkzaam als lasser en valt uit wegens knieklachten. Op enig moment hervat de werknemer volledig in aangepast werk hetgeen resulteert in een afwijzing van de WIA-aanvraag omdat de werknemer minder dan 35% arbeidsongeschikt was. Drie jaar later valt de werknemer wederom wegens dezelfde klachten uit.

De werkgever had het rondbrengen van onderdelen wegens organisatorische redenen uit het takenpakket van de werknemer gehaald en bij een collega ondergebracht. In dat geval ligt er geen medische maar een organisatorische reden aan de gewijzigde functie ten grondslag en is daarom sprake van lichte wijziging van de bedongen arbeid. De re-integratie was daarom voltooid. Bij hernieuwde uitval gold voor de werkgever wederom een loondoorbetalingsverplichting van 104 weken.

Het voortduren van re-integratie- activiteiten is in de meeste gevallen leidend voor de beantwoording van de vraag of de werknemer na het verstrijken van de wachttijd van 104 weken is gere-integreerd in passende dan wel in (nieuw) bedongen arbeid.
Mocht u vragen hebben over re-integratie en de daarmee samenhangende loondoorbetalingsverplichting dan kunt hierover met Fritse Advocatuur contact opnemen:
078-2049300